شِش حجاب از دل برون کُن تا ببینی آفتاب           نور هو را جلوه‌گر بین، در وصالش کن شتاب
ای غریق موجِ دنیا از چه رو درمانده‌ای؟           دست حاجت حلقه کن، بر دامن طفل رباب

او عـلی اما اولـولعـظمِ سپاه زینب است           جرعه‌ای نوش از لبِ، عطشانِ آن دریای آب

عصر عاشورا به گهواره خروشش حیدری‌ست           گریه‌اش مثل رقیه، کفر مطلق را خراب
روی دستان پـدر تا عـرش بالا می‌رود           حلق او خشکیده و صحرای خون مثل سراب
تیری آمد چشم ما و یک گِلو خون کرد و رفت           یک طرف مادر اسیر و دست خواهر در طناب
آه ای مظلوم در محشر به آغـوش بتول           کن شفاعت خیل این گریه‌کنانِ بی‌حساب